Pamiętaj, by nie używać nazwy „test” do oznaczania pliku
wynikowego, ponieważ test jest wbudowanym poleceniem powłoki.
Odnośniki:
/usr/share/doc/pakiet
Unix / Programming
Information
Wiele długich dokumentów info można otrzymać w postaci wydrukowanej z GNU.
W następnych czterech rozdziałach znajdziesz przykładowe skrypty, każdy
napisany w innym języku, które tworzą plik tekstowy zawierający informacje o
koncie, które z kolei mogą być wstawione do pliku /etc/passwd za
pomocą przetwarzania wsadowego np. programem newusers. Każdy ze
skryptów oczekuje na wejściu pliku, którego linie są następującego formatu
imię nazwisko hasło. (Katalogi domowe użytkowników nie będą
tworzone przez te skrypty.)
Najlepszym sposobem na zrozumienie działania systemów
uniksowych jest przeglądanie i czytanie skryptów powłoki. Poniżej podam pewne
wskazówki i materiały przypominające programowanie w powłoce. Zobacz Pomyłki
powłoki by uczyć się na błędach.
Odnośniki do informacji na temat Bash-a:
bash(1)
BASH
Programming - Introduction HOWTO (Programowanie w BASH-u -
Wprowadzenie JTZ) - informacje dla początkujących
(Zainstaluj najpierw pakiet bash-doc, aby zobaczyć przykłady.)
Oto krótki, przykładowy program (tworzy on wpisy dt. kont na podstawie danych
ze standardowego wejścia dla programu newusers):
#!/bin/bash
# (C) Osamu Aoki Sun Aug 26 16:53:55 UTC 2001 Public Domain
pid=1000;
while read n1 n2 n3 ; do
if [ ${n1:0:1} != "#" ]; then
let pid=$pid+1
echo ${n1}_${n2}:password:${pid}:${pid}:„,/home/${n1}_${n2}:/bin/bash
fi
done
W systemie Debian powłoki zgodne z POSIX znajdują się w kilku pakietach:
dash (Sarge)
ash (Woody)
bash
pdksh
Jeśli piszesz skrypty powłoki, które mają być przenoszone na inne
powłoki/systemy to najlepiej pisać je jako skrypty powłoki POSIX. Użyj
/bin/sh dowiązanego do ash lub (dash)
aby sprawdzić zgodność z POSIX. Unikaj pisania skryptów z naleciałościami
bashowymi lub zshsowymi, które przypominają
składnię csh. Na przykład, staraj się unikać:
Opisy powłoki w tym dokumencie dotyczą tylko powłok zgodnych ze strandardem
POSIX, a więc nie dotyczą powłok typu csh, włączając
tcsh.
Kilka parametrów specjalnych do zapamiętania:
$0 = nazwa powłoki lub skryptu
$1 = pierwszy(1) argument powłoki
...
$9 = dziewiąty(9) argument powłoki
$# = ilość parametrów pozycyjnych
"$*" = "$1 $2 $3 $4 ... $n"
"$@" = "$1" "$2" "$3" "$4" ... "$n"
$? = kod zakończenia ostatnio wykonywanego polecenia
$$ = PID aktualnie wykonywanego skryptu powłoki
$! = PID ostatnio rozpoczętego zadania w tle
Podstawowe rozwinięcia parametrów (parameter expansion) do zapamiętania:
Forma Jeśli parametr Jeśli parametr nie
jest ustawiony jest ustawiony
${parametr:-słowo} $parametr słowo
${parametr:+słowo} słowo null
${parametr:=słowo} $parametr słowo
(i wykonuje parametr=słowo)
${parametr:?słowo} $parametr (wyświetla słowo i kończy działanie)
Dwukropek (`:') we wszystkich powyższych operatorach nie jest tak naprawdę potrzebny.
Podstawowe podstawienia parametrów(parameter substitutions) do zapamiętania:
Forma Wynik
${parametr%końcówka} Usunięcie najmniejszego wzorca końcówka
${parametr%%końcówka} Usunięcie największego wzorca końcówka
${parametr#przedrostek} Usunięcie najmniejszego wzorca przedrostek
${parametr##przedrostek} Usunięcie największego wzorca przedrostek
Podstawowe operatory przekierowywania do zapamiętania ([n] jest opcjonalną liczbą określającą kwalifikator pliku):
[n]> plik Przekieruj standardowe wyjście (lub n) do pliku.
[n]>> plik Dołącz standardowe wyjście (lub n) do pliku.
[n]< plik Przekieruj standardowe wejście (lub n) z pliku.
[n1]>&n2 Przekieruj standardowe wyjście (lub n1) do n2.
> plik >&2 Przekieruj standardowe wyjście i strumień błędów do pliku.
| polecenie Przekieruj standardowe wyjście na wejście
polecenia.
>&2 | polecenie Przekieruj standardowe wyjście i strumień błędów
na wejście polecenia.
Gdzie
Powłoka umożliwia otwarcie plików przez użycie wbudowanego polecenia
exec i bezwzględnego kwalifikatora pliku.
$ echo Witaj >pliczek
$ exec 3<pliczek 4>pliczek2 # otwieranie plików
$ cat <&3 >&4 # przekierowanie stdin do 3, a stdout do 4
$ exec 3<&- 4>&- # zamykanie plików
$ cat pliczek2
Witaj
Powyżej n<&- oraz n>&- oznacza zamknięcie kwalifikatora pliku o numerze n.
Każde polecenie zwraca kod wyjścia (exit status), który może zostać użyty w wyrażeniu warunkowym:
Zauważ, że użycie wartości 0 w celu wyrażenia „prawdy”
różni się od zwykłej konwencji w innych obszarach przetwarzania. Poza tym `['
jest odpowiednikiem polecenia test, które traktuje argumenty aż do
`]' jako wyrażenie warunkowe.
Podstawowe idiomy warunkowe (conditional idioms) do zapamiętania to:
polecenie && jeśli_sukces_uruchom_również_to_polecenie || true
polecenie || jeśli_nie_sukces_uruchom_w_zamian_to_polecenie
if [ wyrażenie_warunkowe ]; then
jeśli_sukces_uruchom_to_polecenie
else
jeśli_nie_sukces_uruchom_to_polecenie
fi
|| true było potrzebne by upewnić się, że ten skrypt przypadkowo nie zakończy się w tej linii jeśli powłoka byłaby wywołana z flagą -e.
Operatory porównywania plików w wyrażeniach warunkowych to:
-e plik Prawda, jeśli plik istnieje.
-d plik Prawda, jeśli plik istnieje i jest katalogiem.
-f plik Prawda, jeśli plik istnieje i jest normalnym plikiem.
-w plik Prawda, jeśli plik istnieje i jest zapisywalny.
-x plik Prawda, jeśli plik istnieje i jest wykonywalny.
plik1 -nt plik2 Prawda, jeśli plik1 jest nowszy niż plik2. (modyfikacja)
plik1 -ot plik2 Prawda, jeśli plik1 jest starszy niż plik2. (modyfikacja)
plik1 -ef plik2 Prawda, jeśli mają takie same numery urządzeń i iwęzłów.
Operatory porównywania łańcuchów znaków w wyrażeniach warunkowych:
-z słowo Prawda, jeśli długość słowo wynosi zero.
-n słowo Prawda, jeśli długość słowo jest różna od zera.
słowo1 == słowo2 Prawda, jeśli słowa są równe.
słowo1 = słowo2 Prawda, jeśli słowa są równe.
(dla ścisłej zgodności z POSIX, zamiast „==” należy używać „=”)
słowo1 != słowo2 Prawda, jeśli słowa nie są równe.
słowo1 < słowo2 Prawda, jeśli słowo1 sortuje się przed słowo2 (zleżne od lokalizacji (locale)).
słowo1 > słowo2 Prawda, jeśli słowo1
sortuje się po słowo2 (zależne od lokalizacji (locale) ).
Operatory arytmetycznego porównywania liczb całkowitych
Wyrażenia warunkowe to: -eq, -ne, -lt, -le, -gt, i -ge.
Powłoka przetwarza skrypt tak:
Pojedyncze cudzysłowy pomiędzy podwójnymi cudzysłowami nie dają żadnego efektu.
Wykonanie set -x w powłoce lub też wywołanie powłoki z opcją -x zmusza powłokę do wypisywania wszystkich poleceń, jakie wykonuje. Może to być pomocne przy odpluskwianiu.
Miejsca, w których można znaleźć informacje o Awk:
mawk(1) i gawk(1)
Krótki przykład programu (tworzącego wpisy dla newusers):
#!/usr/bin/awk -f
# Skrypt tworzący plik przystosowany do użycia z poleceniem 'newusers'
# z pliku zawierającego ID użytkowników i hasła w formie:
# Imię Nazwisko hasło
# Copyright (c) KMSelf Sat Aug 25 20:47:38 PDT 2001
# Distributed under GNU GPL v 2, or at your option, any later version.
# This program is distributed WITHOUT ANY WARRANTY.
BEGIN {
# Przydzielenie początkowych UID i GID
if ( ARGC > 2 ) {
startuid = ARGV[1]
delete ARGV[1]
}
else {
printf( "Wywołanie: newusers PoczatkoweUID plik\n" \
" gdzie:\n"
" PoczątkoweUID jest początkowym identyfikatorem dodawanego użytkownika,\n" \
" plik jest plikiem wejścia w postaci:\n" \
" imię nazwisko hasło\n" \
)
exit
}
infile = ARGV[1]
printf( "Początkowe UID: %s\n\n", startuid )
}
/^#/ { next }
{
++record
first = $1
last = $2
passwd = $3
user= substr( tolower( first ), 1, 1 ) tolower( last )
uid = startuid + record - 1
gid = uid
printf( "%s:%s:%d:%d:%s %s„/home/%s:/bin/bash\n", \
user, passwd, uid, gid, first, last, user \
)
}
Dwa pakiety w systemie Debian dostarczają awk zgodnego z POSIX:
mawk
gawk
To jest prawdziwy interpreter w systemach uniksowych.
Miejsca, w których można znaleźć informacje o Perl'u:
perl(1)
Krótki, przykładowy program (tworzy wpisy dla polecenia newusers):
#!/usr/bin/perl
# (C) Osamu Aoki Sun Aug 26 16:53:55 UTC 2001 Public Domain
$pid=1000;
while (<STDIN>) {
if (/^#/) { next;}
chop;
$pid++;
($n1, $n2, $n3) = split / /;
print $n1,"_",$n2,":", $n3, ":",$pid,
":",$pid,"„,/home/",$n1,"_",$n2,":/bin/bash\n"
}
Instalacja modułu Perla nazwa_modułu:
# perl -MCPAN -e 'install nazwa_modułu'
Jest to miły, zorientowany obiektowo interpreter.
Miejsca, w których można znaleźć informacje o Pythonie:
python(1)
Krótki, przykładowy program (tworzy wpisy dla polecenia newusers):
#! /usr/bin/env python
import sys, string
# (C) Osamu Aoki Sun Aug 26 16:53:55 UTC 2001 Public Domain
# Ported from awk script by KMSelf Sat Aug 25 20:47:38 PDT 2001
# This program is distributed WITHOUT ANY WARRANTY.
def usages():
print \
"Sposób użycia: ", sys.argv[0], " PoczątkoweUID [plik]\n" \
"\tPoczątkoweUID jest początkowym identyfikatorem dodawanego użytkownika.\n" \
"\tplik jest plikiem wejścia. Jeśli nie określony to standardowe wejście.\n\n" \
"Format pliku wejściowego:\n"\
"\timię nazwisko hasło\n"
return 1
def parsefile(startuid):
#
# główne filtrowanie
#
uid = startuid
while 1:
line = infile.readline()
if not line:
break
if line[0] == '#':
continue
(first, last, passwd) = string.split(string.lower(line))
# powyższe rozsypuje się przy złej liczbie parametrów :-)
user = first[0] + last
gid = uid
lineout = "%s:%s:%d:%d:%s %s„/home/%s:/bin/bash\n" % \
(user, passwd, uid, gid, first, last, user)
sys.stdout.write(lineout)
+uid
if __name__ == '__main__':
if len(sys.argv) == 1:
usages()
else:
uid = int(sys.argv[1])
#print "# UID zaczyna się od: %d\n" % uid
if len(sys.argv) > 1:
infilename = string.join(sys.argv[2:])
infile = open(infilename, 'r')
#print "# Czytaj plik z: %s\n\n" % infilename
else:
infile = sys.stdin
parsefile(uid)
Miejsca, w których można znaleźć informacje o Make:
make(1)
Proste zmienne automatyczne:
Składnia reguł:
Cel: [ warunek wstępny ... ]
[TAB] polecenie1
[TAB] -polecenie2 # ignoruj błędy
[TAB] @polecenie3 # wstrzymaj echo
Gdzie [TAB] jest kodem TAB. Każda linia jest intrepretowana przez
powłokę po podmianie zmiennych przez make. Użyj \ na
końcu linii, by kontynuować skrypt. Użyj $$, by wprowadzić
$ dla zmiennych środowiskowych w skrypcie powłoki.
Uwikłane reguły dla celu oraz warunki wstępne mogą być, na przykład, zapisane jako:
%: %.c header.h
lub
%.o: %.c header.h
Tutaj cel zawiera znak % (dokładnie jeden z nich). Znak % może zastępować jakikolwiek niepusty podciąg aktualnych nazw plików danego celu. W warunkach wstępnych również można użyć znaku % by pokazać jak ich nazwy mają się do aktualnej nazwy celu.
Reguły przyrostkowe są przestarzałym sposobem
definiowania reguł uwikłanych dla make. Są nadal obsługiwane w
GNU make dla zgodności, ale używaj odpowiednich reguł wzorców,
kiedykolwiek to możliwe:
stara reguła przyrostkowa --> nowa reguła wzorcowa
.c: --> % : %.c
.c.o: --> %.o: %.c
Automatyczne zmienne dla reguł:
foo.o: new1.c new2.c old1.c new3.c
$@ == foo.o (cel)
$< == new1.c (pierwszy)
$? == new1.c new2.c new3.c (nowsze)
$^ == new1.c new2.c old1.c new3.c (wszystkie)
$* == `%' dopasowany rdzeń we wzorcu celu
Opis zmiennych:
foo1 := bar # Jednorazowe rozszerzenie
foo2 = bar # Rekursywne rozszerzenie
foo3 += bar # Dopisanie
SRCS := $(wildcard *.c)
OBJS := $(foo:c=o)
OBJS := $(foo:%.c=%.o)
OBJS := $(patsubst %.c,%.o,$(foo))
DIRS = $(dir katalog/plik.rozszerzenie) # Wydobywa „katalog”
$(notdir NAZWY...), $(basename NAZWY...), $(suffix NAZWY...) ...
Wprowadź make -p -f/dev/null, by zobaczyć automatyczne reguły wewnętrzne.
Przygotowanie:
# apt-get install glibc-doc manpages-dev libc6-dev gcc
Miejsca, w których można znaleźć informacje o C:
gcc(1)
each_C_library_function_name(3)
gcc)
Prosty przykład kompilowania przyklad.c z biblioteką
libm do pliku wykonywalnego uruchom_przyklad:
$ cat > przyklad.c << EOF
#include <stdio.h>
#include <math.h>
#include <string.h>
int main(int argc, char **argv, char **envp){
double x;
char y[11];
x=sqrt(argc+7.5);
strncpy(y, argv[0], 10); /* zapobiega przepełnieniu bufora */
y[10] = '\0'; /* wypełniamy, by upewnić się, że ciąg kończy się '\0' */
printf("%5i, %5.3f, %10s, %10s\n", argc, x, y, argv[1]);
return 0;
}
EOF
$ gcc -Wall -g -o uruchom_przyklad przyklad.c -lm
$ ./uruchom_przyklad
1, 2.915, ./uruchom_, (null)
$ ./uruchom_przyklad 1234567890qwerty
2, 3.082, ./uruchom_, 1234567890qwerty
W przykładzie -lm jest potrzebne, by zlinkować
bibliotekę libm dla sqrt().
Faktycznie biblioteka znajduje się w /lib pod nazwą
libm.so.6, która jest dowiązaniem symbolicznym do
libm-2.1.3.so.
Spójrz na ostatni parametr w wyjściowym tekście. Jest tam więcej niż dziesięć znaków mimo, że użyliśmy %10s.
Używanie funkcji ze wskaźnikami do operacji na pamięci bez sprawdzania obszarów
granicznych, zwłaszcza takich jak sprintf lub strcpy,
jest uznawane za przestarzałe, co ma zapobiegać błędom przepełnienia buforu.
Zamiast nich należy używać sprintf oraz strncpy.
gdbPrzygotowanie:
# apt-get install gdb
Miejsca, w których można znaleźć informacje o gdb:
gdb(1)
http://www.unknownroad.com/rtfm/gdbtut/gdbtoc.html
Do prześledzenia działania programu skompilowanego z opcją -g użyj
programu gdb. Wiele poleceń ma swoje kilkuznakowe skróty.
Dopełnianie tabulatorem działa tak samo jak w powłoce.
$ gdb program
(gdb) b 1 # ustaw punkt wstrzymania w linii 1
(gdb) run arg1 arg2 arg3 # uruchom program
(gdb) next # następna linia
...
(gdb) step # krok do przodu
...
(gdb) p parm # wyświetl parm
...
(gdb) p parm=12 # ustaw wartość na 12
Jeśli chcesz się dowiedzieć, jak przeprowadzić odpluskwianie przy pomocy Emacsa, zerknij do Podsumowanie poleceń edytorów (Emacs, Vim), Rozdział 11.3.4.
Aby znaleźć wymagane przez program biblioteki skorzystaj z ldd:
$ ldd /bin/ls
librt.so.1 => /lib/librt.so.1 (0x4001e000)
libc.so.6 => /lib/libc.so.6 (0x40030000)
libpthread.so.0 => /lib/libpthread.so.0 (0x40153000)
/lib/ld-linux.so.2 => /lib/ld-linux.so.2 (0x40000000)
By ls mogło pracować w środowisku chroot, muszą się w
nim znaleźć powyższe biblioteki.
Następujące polecenia mogą być również użyteczne:
strace: śledzi wywołania systemowe oraz sygnały
ltrace: śledzi wywołania biblioteczne
Istnieje wiele narzędzi do wykrywania wycieków pamięci w Debianie:
njamd
valgrind
dmalloc
electric-fence
memprof
memwatch (niedostępny w pakiecie, pobierz z memwatch.)
mpatrol
leaktracer
libgc6
Parasoft. (non-free, komercyjnie za
opłatą)
Sprawdź również Debugging
Tools for Dynamic Storage Allocation and Memory Management.
flex jest szybkim generatorem analizatorów leksykalnych.
Miejsca, w których można znaleźć informacje o flex:
flex(1)
Musisz utworzyć własną funkcję main() i yywrap(), lub
program.l powinien wyglądać tak, jak poniżej, by kompilował się
bez biblioteki (yywrap jest makrem; %option main
uaktywnia bezwarunkowo %option noyywrap):
%option main
%%
.|\n ECHO ;
%%
Zamiast tego możesz skompilować program podając na końcu polecenia
cc opcję -lfl (tak jak przy AT&T-Lex opcję
-ll). Nie potrzeba wtedy używać %option.
Kilka pakietów w Debianie dostarcza zgodny z Yacc generator analizatorów składniowych:
bison: GNU LALR parser generator
byacc: The Berkeley LALR parser generator
byyacc: Backtracking parser generator oparty na byacc
Miejsca, w których można znaleźć informacje o bison:
bison(1)
Musisz utworzyć własne funkcje main() i yyerror().
main() wywołuje yyparse(), która z kolei wywołuje
yylex(), zazwyczaj stworzoną przez FleX.
%%
%%
autoconf jest narzędziem tworzącym skrypty powłoki, które
automatycznie konfigurują źródła oprogramowania, by dostosować je do wielu
systemów uniksopodobnych, używając systemu budowania GNU.
autoconf tworzy skrypt konfigurujący configure, a
configure automatycznie dostosowany Makefile używając
wzorca Makefile.in.
Debian nie dotyka plików znajdujących się w /usr/local (zobacz Wsparcie dla różnorodności, Rozdział
2.5). W związku z tym, jeśli skompilujesz program ze źródeł oraz
zainstalujesz go w /usr/local nie będzie on kolidował z Debianem.
$ cd src
$ ./configure --prefix=/usr/local
$ make
$ make install # to polecenie przekopiuje pliki do systemu
Jeśli nadal posiadasz źródła i używają one
autoconf/automake oraz pamiętasz parametry z jakimi
je konfigurowałeś spróbuj:
$ ./configure wszelkie-opcje-jakie-podałeś-przy-konfiguracji
# make uninstall
Zamiast tego, jeśli jesteś absolutnie pewien, że podczas instalacji pliki
kopiowane są tylko do /usr/local i nie ma tam niczego ważnego,
możesz usunąć jego zawartość wprowadzając:
# find /usr/local -type f -print0 | xargs -0 rm -f
Jeśli natomiast nie jesteś pewien gdzie zostały przekopiowane pliki podczas
instalacji, rozważ zastosowanie checkinstall, który pozwala w
łatwy sposób odinstalować programy.
Tradycyjnie już, roff jest głównym systemem procesu tekstu w systemach Unix.
Zobacz roff(7), groff(7), groff(1),
grotty(1), troff(1), groff_mdoc(7),
groff_man(7), groff_ms(7), groff_me(7),
groff_mm(7) oraz info groff.
Istnieje dobre wprowadzenie do makr -me. Jeśli posiadasz
groff (w wersji 1.18 lub nowszej), znajdź
/usr/share/doc/groff/meintro.me.gz i wprowadź poniższe polecenie:
$ zcat /usr/share/doc/groff/meintro.me.gz | \
groff -Tascii -me - | less -R
Kolejne polecenie utworzy zwykły plik tekstowy:
$ zcat /usr/share/doc/groff/meintro.me.gz | \
GROFF_NO_SGR=1 groff -Tascii -me - | col -b -x > meintro.txt
Dla drukowania skorzystaj z wyjścia PostScript.
$ groff -Tps meintro.txt | lpr
$ groff -Tps meintro.txt | mpage -2 | lpr
Przygotowanie:
# apt-get install debiandoc-sgml debiandoc-sgml-doc
Miejsca, w których można znaleźć informacje o debiandoc-sgml:
/usr/share/doc/debiandoc-sgml-doc
debiandoc-sgml(1)
DocBook:
The Definitive Guide, by Walsh and Muellner, (O'Reilly) (pakiet
docbook-defguide)
SGML umożliwia zarządzanie wieloma formatami dokumentu. Jednym z prostszych systemów SGML jest Debiandoc, który jest tutaj używany. Wymaga on pewnych konwersji plików tekstowych dla następujących znaków:
W celu oznaczenia części jako niedrukowalny komentarz wprowadź:
<!-- A tu jest właśnie komentarz ... -->
Do oznaczenia miejsca, z którym mamy problemy (brak wiedzy, doświadczenia z danego zakresu) użyj poniższej formy:
<![ %FIXME; [ Nie wiem, co tu powinno być ... ]]>
W SGMLu pierwsza definicja entitki wygrywa. Przykład:
<!entity % qref "INCLUDE">
<![ %qref; [ <!entity param "Data 1"> ]]>
<!entity param "Data 2">
¶m;
W dokumencie wynikowym będzie "Data 1". Jeśli w pierwszej linii byłoby "IGNORE" zamiast "INCLUDE", pojawiłoby się "Data 2" (druga linia jest wyrażeniem warunkowym). Również powtórzone zwroty, wyrażenia mogą być z góry oddzielone od kontekstu.
<!entity czyjtojest "mój">
Witaj &czyjtojest; przyjacielu.
To jest &czyjtojest; podręcznik.
Efektem będzie:
Witaj mój przyjacielu.
To jest mój podręcznik.
Przyjrzyj się prostemu przykładowi SGML sample.sgml, znajdującego
się w examples.
Niekiedy, gdy dokument SGML rozrasta się, TeX (używany jako silnik do przetwarzania tekstu) może zacząć generować błędy. Więcej informacji tutaj: TeX/LaTeX, Rozdział 13.8.3.
Przygotowanie:
# tasksel # select Miscellaneous --> TeX/LaTeX environment
Odsyłacze poświęcone LaTeXowi:
The teTeX HOWTO: The
Linux-teTeX Local Guide
tex(1)
latex(1)
TeX to najpotężniejsze środowisko składu dokumentów. Wiele procesorów SGML
używa go do przetwarzania tekstu. Lyx dostarczany w pakietach
lyx, lyx-xforms oraz lyx-qt oferuje
przyjemne środowisko WYSIWYG dla LaTeXa, jednakże wiele osób wybiera Emacsa lub
Vima do tworzenia źródeł (La)TeXowych.
Istnieje wiele dokumentacji i zasobów dostępnych w Sieci:
teTeX - A Documentation
Guide (tetex-doc package)
A Quick Introduction
to LaTeX
A Simple
Guide to Latex/Lyx
Word
Processing Using LaTeX
Local
User Guide to teTeX/LaTeX
Gdy dokument rozrasta się, TeX może zacząć generować błędy. Żeby uporać się z
tym problemem, musisz zwiększyć parametr pool size w
/etc/texmf/texmf.cnf (lub, co bardziej zalecane, zmodyfikować
/etc/texmf/texfm.d/95NonPath i uruchomić
update-texmf).
Zamiast pisania kodu zawierającego dokumentację, literat-programista pisze dokumentację zawierajacą kod. To zapewnia dobrą dokumentację dla programu.
Więcej na ten temat znajduje się tutaj: Literackie programowanie.
Przygotowanie:
# apt-get install nowebm
Odsyłacze na temat Noweb:
Jest to narzędzie w stylu WEB, które jest prostsze oraz zapewnia rozszerzalność
i niezależność od języka. [59]
Kiedy noweb zostanie użyty, wypisuje źródło programu do plików
wyjściowych wskazanych w pliku noweb oraz tworzy pliki w formacie TeX
składające się na dokumentację.
Pakiet ifupdown to świetny przykład.
$ apt-get source ifupdown
$ cd ifupdown*
$ make ifupdown.pdf ifupdown.ps
Przygotowanie:
# apt-get install doxygen doxygen-doc doxygen-gui
Odsyłacze na temat Doxygen (tworzone przez doxygen!):
Narzędzie potrafi tworzyć pliki HTML, RTF, podręcznika systemowego Unix,
PostScript oraz PDF (z użyciem LaTeXa) stanowiące dokumentację do C++, C, Jawy,
IDL oraz w pewnej mierze programów PHP i C#. Doxygen jest zgodny z JavaDoc
(1.1), Qt-Doc oraz KDOC i został zaprojektowany specjalnie dla projektów
wykorzystujących firmowane przez Troll Techa Qtrozwiązania. Program tworzy
drzewo zależności, diagramy współpracy oraz graficzną hierarchię klas (nawet
dla nieudokumentowanych programów). W efekcie powstaje dokumentacja podobna do
dostarczanej z bibliotekami Qt.
Przygotowanie:
# apt-get install debian-policy developers-reference \
maint-guide dh-make debhelper
# apt-get install packaging-manual # dla Potato
Miejsca, w których można znaleźć informacje o pakietowaniu:
dh-make(1)
Szybka i brzydka metoda pakietowania podesłana przez Joey Hessa.
# mkdir -p mypkg/usr/bin mypkg/DEBIAN
# cp binary mypkg/usr/bin
# cat > mypkg/DEBIAN/control
Package: mojpakiet
Version: 1
Architecture: i386
Maintainer: Joey Hess <joeyh@debian.org>
Description: mój mały pakiecik
Nie spodziewaj się zbyt wiele.
^D
# dpkg-deb -b mypkg
W celu utworzenia podstawowego pakietu możesz skorzystać z dh_make
dostępnego w pakiecie dh-make. Następnie postępuj według
instrukcji z dh-make(1). Ten sposób wykorzystuje
debhelper w debian/rules.
Starszym sposobem jest użycie deb-make z pakietu
debmake. Wtedy korzysta się jedynie z powłoki, zamiast z
debhelper.
Przykładem wieloźródłowego pakietu może być „mc”
(dpkg-source -x mc_4.5.54.dsc), korzystający z
„sys-build.mk” Adama Heatha (doogie@debian.org), oraz
„glibc” (dpkg-source -x glibc_2.2.4-1.dsc),
który korzysta z innego systemu Joela Kleckera (espy@debian.org).
Debian Reference
CVS, poniedziałek, 3 kwiecień 2005, 22:58:23 UTCosamu@debian.orgfenio@o2.pl